آب عنصري ضروري براي زيست‌پذيري و شكل‌گيري حيات است. شناسايي اين عنصر در سياره‌هايي بيرون از منظومه‌ي شمسي اولويتي مهم براي پژوهشگران به‌شمار مي‌آيد. پژوهش اخير به‌بررسي اين موضوع مي‌پردازد كه آيا تلألو نور يك سياره مي‌تواند نشان از اقيانوس‌هاي سطحي در برون سيارات باشد يا خير؟
به باور پژوهشگران اقيانوس‌هاي سطحي در برون سياره‌ها، روي بازتاب ظاهري نور ستاره‌شان اثر مي‌گذارد، به اين اثر نيروي بازتابش مي‌گويند. چنين افزايشي در نيروي بازتابش، بايد در حالت هلالي سياره ديده شود.
در اين مدل نيازي به ديدن سطح كامل سياره (مشابه ماه كامل از نقطه نظر ما) نيست، بلكه بازتاب نور ستاره‌ي ميزبان در حالت كوژ يا تحدب سياره (مانند حالتي بين تربيع و ماه كامل) هم تشخيص‌پذير است. حتي اين امكان وجود دارد كه يك برون سياره را فقط با نگاه به هلال باريك آن، يعني زماني كه بخش اندكي از نور نقره‌اي را بازتاب مي‌كند مشاهده كرد.
